Ποια η σχέση άραγε της Ελλάδας με την Κορέα, και μάλιστα τη Βόρεια; Ενας παλιός δεσμός υπάρχει βέβαια, από τότε που, σύμφωνα με το γνωστό μοχθηρό εμβατήριο, «ο στρατός μας πήγε στην Κορέα πολεμώντας για τα ιδανικά, κι έπνιξε τους κίτρινους στο αίμα δείχνοντάς τους τι θα πει ελευθεριά».
Ενας συγχωριανός μου, πολεμιστής κι αυτός, «εθελοντής» από βαριά ανάγκη, ακόμα έχει για να πορεύεται τα απομεινάρια από τις χλαίνες με τις οποίες είχε αποζημιωθεί για τις υπηρεσίες του. Ολοι οι άλλοι είχαν διαλέξει να αμειφθούν με ρολόγια, αυτός όμως, βοσκός άνθρωπος, προτίμησε κάτι που πραγματικά το χρειαζόταν.
Εκτός από αυτό το συνδετικό νήμα υπάρχει κι ένα άλλο που, αν και όχι λιγότερο διακριτό, μένει κάπως στο περιθώριο, από τον φόβο ίσως της παρεξήγησης. Μιλάω για την αδιατάρακτη οικογενειοκρατία που ζει και βασιλεύει τόσο στη χώρα της Απω Ανατολής όσο και σ’ εμάς εδώ, που ως γνωστόν ανήκομεν εις την πεφωτισμένην Δύσιν. Φυσικά και δεν είναι το ίδιο πράγμα η πολιτειακή συγκρότηση της Ελλάδας και της Βόρειας Κορέας. Φυσικά και οι διαφορές είναι τεράστιες. Τίποτα το παρηγορητικό ωστόσο δεν έχει το γεγονός ότι η κληρονομική εξουσία της κατ’ όνομα Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Κορέας, μιας ασφυκτικής δεσποτείας, έχει το αντίστοιχό της στην κληρονομική εξουσία της Ελλάδας, έστω κι αν εδώ η κληροδοσία επικυρώνεται από την ψήφο.
Είναι σαν να υπάρχει βασιλεία και στις δύο χώρες, μόνο που δεν είναι γαλαζοαίματη. Επιπλέον, εμείς έχουμε το «πλεονέκτημα» ότι τη μοίρα μας δεν τη ρυθμίζει μία και μόνη οικογένεια αλλά δύο, άντε τρεις. Δεύτερο «πλεονέκτημα»; Η εξουσία εδώ δεν κληροδοτείται μόνο από πατέρα σε γιο, αλλά και από θείο σε ανιψιό.
Αυτό σημαίνει ότι το βιβλικό εκείνο, «Αβραάμ εγέννησε τον Ισαάκ, Ισαάκ εγέννησε τον Ιακώβ», καλύπτει μεν την Κορέα, όπου Κιμ Ιλ Σουνγκ εγέννησε τον Κιμ Γιουνγκ Ιλ, Κιμ Γιουνγκ Ιλ εγέννησε τον Κιμ Γιουνγκ Ουν, δεν καλύπτει όμως πλήρως την Ελλάδα· ναι μεν ο Γεώργιος, ο Ανδρέας και ο Γιώργος συνδέονται όπως ακριβώς ο Αβραάμ, ο Ισαάκ και ο Ιακώβ, με τον Κωνσταντίνο και τον Κώστα όμως τα πράγματα διαφέρουν.
Οσο για τη μεσαία στελέχωση των εξουσιαστικών δομών, και εκεί και εδώ τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο τον έχει ο νεποτισμός. Στη Βόρεια Κορέα κληροδοτούνται τα γαλόνια και το δικαίωμα συμμετοχής στα προνόμια της νομενκλατούρας. Στην πατρίδα μας έχει καταντήσει αυτονόητο να κληροδοτούνται οι βουλευτικές έδρες, σαν να μη διαφέρουν, επί της ουσίας, από μια άδεια για ταξί ή από ένα περίπτερο σε καλό σημείο. Και βλέπουμε έτσι τη Βουλή, αλλά και την Τοπική Αυτοδιοίκηση και τελικά τις κυβερνήσεις μας, να κοσμούνται από κούρους και κόρες εκλεκτών οικογενειών που δεν δούλεψαν ούτε μισή μέρα στη ζωή τους και δεν έφτιαξαν τίποτα με τα χέρια τους. Κι αυτό κάθε άλλο παρά ασήμαντο είναι.
Πηγή: Καθημερινή
Ενας συγχωριανός μου, πολεμιστής κι αυτός, «εθελοντής» από βαριά ανάγκη, ακόμα έχει για να πορεύεται τα απομεινάρια από τις χλαίνες με τις οποίες είχε αποζημιωθεί για τις υπηρεσίες του. Ολοι οι άλλοι είχαν διαλέξει να αμειφθούν με ρολόγια, αυτός όμως, βοσκός άνθρωπος, προτίμησε κάτι που πραγματικά το χρειαζόταν.
Εκτός από αυτό το συνδετικό νήμα υπάρχει κι ένα άλλο που, αν και όχι λιγότερο διακριτό, μένει κάπως στο περιθώριο, από τον φόβο ίσως της παρεξήγησης. Μιλάω για την αδιατάρακτη οικογενειοκρατία που ζει και βασιλεύει τόσο στη χώρα της Απω Ανατολής όσο και σ’ εμάς εδώ, που ως γνωστόν ανήκομεν εις την πεφωτισμένην Δύσιν. Φυσικά και δεν είναι το ίδιο πράγμα η πολιτειακή συγκρότηση της Ελλάδας και της Βόρειας Κορέας. Φυσικά και οι διαφορές είναι τεράστιες. Τίποτα το παρηγορητικό ωστόσο δεν έχει το γεγονός ότι η κληρονομική εξουσία της κατ’ όνομα Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Κορέας, μιας ασφυκτικής δεσποτείας, έχει το αντίστοιχό της στην κληρονομική εξουσία της Ελλάδας, έστω κι αν εδώ η κληροδοσία επικυρώνεται από την ψήφο.
Είναι σαν να υπάρχει βασιλεία και στις δύο χώρες, μόνο που δεν είναι γαλαζοαίματη. Επιπλέον, εμείς έχουμε το «πλεονέκτημα» ότι τη μοίρα μας δεν τη ρυθμίζει μία και μόνη οικογένεια αλλά δύο, άντε τρεις. Δεύτερο «πλεονέκτημα»; Η εξουσία εδώ δεν κληροδοτείται μόνο από πατέρα σε γιο, αλλά και από θείο σε ανιψιό.
Οσο για τη μεσαία στελέχωση των εξουσιαστικών δομών, και εκεί και εδώ τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο τον έχει ο νεποτισμός. Στη Βόρεια Κορέα κληροδοτούνται τα γαλόνια και το δικαίωμα συμμετοχής στα προνόμια της νομενκλατούρας. Στην πατρίδα μας έχει καταντήσει αυτονόητο να κληροδοτούνται οι βουλευτικές έδρες, σαν να μη διαφέρουν, επί της ουσίας, από μια άδεια για ταξί ή από ένα περίπτερο σε καλό σημείο. Και βλέπουμε έτσι τη Βουλή, αλλά και την Τοπική Αυτοδιοίκηση και τελικά τις κυβερνήσεις μας, να κοσμούνται από κούρους και κόρες εκλεκτών οικογενειών που δεν δούλεψαν ούτε μισή μέρα στη ζωή τους και δεν έφτιαξαν τίποτα με τα χέρια τους. Κι αυτό κάθε άλλο παρά ασήμαντο είναι.
Πηγή: Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου